زندگی در پیش رو

رمان زندگی در پیش رو از زبان محمد روایت می‌شود؛ او پسربچه‌ای عرب فرانسوی ست که پیش زنی به نام رزا خانم بزرگ شده. رزا خانم در گذشته فاحشه بوده اما با گذشت سن، برای کسب درآمد از کودکان مادران روسپی که ناخواسته متولد شدند نگهداری می‌کند و از والد یا والدین آن‌ها هزینه می‌گیرد. اگرچه مقرری محمد مدتی ست قطع شده اما رزا خانم هم چنان به نگهداری از او ادامه می‌دهد. محمد در این رمان از سه سالگی تا چهارده سالگی خود را شرح می‌دهد. از آن لحظه که متوجه شد مادر کیست و چرا او نداردش تا بزرگ شدن خودش و پیر شدن رزا خانم. محمد همراه کودکان دیگر با وضعیت مشابه خودش در خانه ی رزا خانم زندگی می‌کند که واقع در طبقه ششم ساختمانی بی‌آسانسور است. به طور کلی رمان زندگی پیش رو به بیان داستان قشری می‌پردازد که کمتر نویسنده ای سمتش رفته است. او از درد، فقر، تنهایی و روسپی‌گری می‌گوید وکتابی خواندنی می‌سازد.

“زندگی پیش رو” را “رومن گاری” نویسنده‌ی فرانسوی نوشته که یکی از برجسته‌ترین و فاخرترین آثار او به شمار می‌رود. این کتاب در نشر ثالث تاکنون به چاپ نوزدهم رسیده است. یکی از پررنگ‌ترین زیبایی‌های این کتاب، ترجمه‌ی بی‌نظیر لیلی گلستان است. او بی‌آن که پیچیدگی عجیبی ایجاد کند، نثر یک کودک را ترجمه کرده و همه‌ی عواطف و احساسات پنهان شده در متن را به فارسی برگردانده و روح رمان را از آن نگرفته است.

در بخش هایی از این کتاب می خوانیم:

«سه‌ساله بودم که برای اولین بار رزا خانم را دیدم. قبل از این سن آدم از این جهل مطلق- گاهی اوقات هم دلم برایش تنگ می‌شود- بیرون آمدم. در بل ویل یهودی و عرب و سیاه فراوان بود، ولی رزا خانم مجبور بود به تنهایی خودش را از شش طبقه بالا بکشد. می‌گفت بالاخره یک روز روی همین پله‌ها می‌میرد و همه‌ی بچه‌ها می‌زدند زیر گریه، چون همیشه وقتی کسی می‌میرد برایش گریه می‌کنند. ما گاهی شش هفت نفر بودیم، گاهی هم بیش‌تر می‌شدیم.»

«آن یکی نگهبان، سر و کله‌اش سالم مانده بود، و این باعث تاسف من بود چون آدم‌هایی را که دائما صورتشان در حال تغییر است و هر گوشه‌اش دارد از یک طرف فرار می‌کند و هرگز دوبار پشت هم یک شکل ندارند، دوست ندارم. به این جور آدم‌ها می‌گویند ریاکار. البته، حتماً برای صفتش دلایلی داشت. کیست که نداشته باشد؟ همه دلشان می‌خواهد قایم شوند. اما قسم می‌خورم که این یکی آن چنان قیافه تقلبی‌ای داشت که وقتی به چیزهایی که باید در درونش پنهان کرده باشد فکر می‌کردی، مو به تنت سیخ می‌شد. می‌فهمی منظورم چیست؟»