زنی که مدت ها قبل فراموش کردم
دامن به خاک می کشد ماه
با عاطفه های قرن مفرغ
ای رفته های رفته (زندگی و شعر دکتر فتح الله مجتبائی)
زنی با روسری گلدار
مثل خواب دم صبح
عاشقانه ها
در من این گونه پرواز کن
کمبوسه
چه کسی بال هزاران را شکست
کارناوال در شهر بزرگ
یکی از ما باید به او می گفت
میوه ها طعم تکراری دارند
چای در غروب جمعه روی میز سرد می شود
